Początki historii szkoły w Troszynie sięgają drugiej połowy XIX w. Zebranie wiadomości dotyczących tej placówki nie jest sprawą prostą, gdyż w wyniku działań pierwszej, a w szczególności drugiej wojny światowej, Troszyn został niemal doszczętnie zniszczony. Zniszczeniu uległ również budynek szkolny, a wraz z nim wszelkie dokumenty. Stąd też wzmianki o najdawniejszych dziejach szkoły oparte są wyłącznie na wypowiedziach starszych ludzi, którzy kiedyś do tej szkoły uczęszczali.
Z przekazów ustnych wynika, że w 1890 r. roku budynek szkolny był murowany, znajdowała się w nim jedna duża sala lekcyjna, korytarz i pokój z kuchnią dla nauczyciela. Nauczycielem był Goszewski, a przed nim uczyła nauczycielka Barkłaj. Nauka w szkole odbywała się w języku rosyjskim, a po godzinnej przerwie obiadowej uczono trochę języka polskiego i religii. Obowiązku uczęszczania do szkoły nie było, a o przyjęciu do niej decydował nauczyciel. W sali mieściło się około 100 uczniów. Siedzieli oni w długich 10 – osobowych ławkach. Nie wszyscy rozpoczynali naukę we wrześniu. Wielu uczniów zaczynało uczęszczać dopiero po Wszystkich Świętych i uczęszczali do Wielkanocy.
W 1905 r. nauczycielem był Andrzej Dłużniewski. Lekcje nadal odbywały się w języku rosyjskim, a szkoła nazywała się „Odnokłassnoe sielskoje uczyliszcze”. W jednej sali lekcyjnej uczyła się klasa wstępna, pierwsza, druga i trzecia. Nauczanie historii Polski odbywało się nielegalnie i kiedy spodziewano się inspektora, podręczniki do historii zostawiano w domu. Do szkoły przyjmował nauczyciel tyle osób, ile było miejsc. Po ukończeniu szkoły można było otrzymać pracę w charakterze urzędnika w gminie lub w powiecie.
Budynek szkolny został zniszczony w 1915 r.,a w 1921r. przy usuwaniu gruzów znaleziono kamień węgielny, na którym był wyryty rok 1860, co świadczyłoby, że pierwszy budynek szkolny został zbudowany właśnie w 1860 r.
Niektórzy mieszkańcy Troszyna twierdzą, że po pierwszej wojnie światowej szkoła powstała dopiero w 1918 r., a ze świadectwa Stanisławy Dobkowskiej i innych osób wynika, że czynna już była od 1916 r. Początkowo mieściła się u Kożubowskiego. Była tam jedna sala lekcyjna i mieszkanie dla nauczyciela. Po 1918 r. oficjalna nazwa szkoły brzmiała: Publiczna Szkoła Elementarna w Troszynie. Od Kożubowskich szkoła została przeniesiona do Domu Ludowego, w którym uczyły się klasy: IV, V, VI, VII. Młodsze dzieci uczyły się u Obiedzińskiego. Początkowo kierownikiem szkoły był Tarkowski, w tym czasie uczyły też nauczycielki: Barbara Lapeusz, Nowakowska, Irena Dmochowska. Po 1920 kierownikiem szkoły był Franciszek Sobaś.
W latach 1922-1924 wybudowano nowy drewniany budynek szkolny. W budynku były trzy sale lekcyjne, kancelaria oraz sala rekreacyjna. Na górze mieściły się mieszkania dla nauczycieli. Jedna sala lekcyjna była wynajęta u Szczepana Dobkowskiego. Kierownikiem szkoły od 1924 do 1930 był Michał Krawczyk, oprócz niego było jeszcze sześcioro nauczycieli. Szkoła nosiła nazwę: 4-klasowa Publiczna Szkoła Powszechna. Około 1925 r. powstała w Troszynie poczta, w 1926 r. u kierownika szkoły był pierwszy w Troszynie aparat radiowy. W roku szkolnym 1930/31 kierownikiem szkoły była Olga Krawczyk, w roku 1931/32 Leopold Krawczyk, a od 1932 r. Julian Włostowski. Przyczynił się on znacznie do podniesienia poziomu nauczania w szkole. Był też organizatorem 2-letniego Uniwersytetu Ludowego, który wywarł duży wpływ kulturalny na środowisko. W ostatnich latach przed drugą wojną został podniesiony stopień organizacyjny szkoły i oprócz budynku własnego uczono w dwóch wynajętych salach u Józefa Buczyńskiego i Jana Mierzejewskiego.
W 1939 r. zajęcia rozpoczęły się w październiku. W krótkim czasie szkoła uległa reorganizacji i nazywała się Niepełna Średnia Szkoła, a w roku szkolnym 1940/41 została przekształcona na „10-latkę”. Wprowadzono język rosyjski i białoruski (gdyż obszary te były traktowane jako Zachodnia Białoruś). W listopadzie 1939 r. przybył dyrektor rosyjski i objął stanowisko kierownika szkoły.
22 czerwca 1941 r. Niemcy napadli na Związek Radziecki. Całkowicie zaskoczeni żołnierze radzieccy wycofali się z Troszyna. W okresie okupacji niemieckiej szkoła była nieczynna. W budynku szkolnym rozlokowała się żandarmeria. Obok szkoły komisarz niemiecki Klein pobudował dom mieszkalny. Na dole były cztery sale, kuchnia, korytarz oraz dwie werandy, a na górze trzy pokoje. W drugiej połowie sierpnia 1944 r. Troszyn został wyzwolony spod okupacji hitlerowskiej. W czasie działań wieś została niemal doszczętnie zniszczona, pozostało zaledwie kilkanaście budynków. Żandarmi opuszczając budynek szkolny, zapalili go. Budynek spłonął. Pozostał natomiast stojący obok budynek komisarza.
Po wyzwoleniu Ostrołęki powstał tam Inspektorat Szkolny, który zaczął organizować szkolnictwo na tutejszym terenie. Kierownikiem i organizatorem szkoły został Franciszek Smoleń. Pierwsze zapisy w prowizorycznych dziennikach lekcyjnych są z datą 7 kwietnia 1945 r. Nauka trwała do 18 lipca 1945 r. Rok szkolny 1945/46 rozpoczął się 4 września 1945 r. Nauka odbywała się nadal w budynku po komisarzu. Pierwsze lata powojenne to okres walk bratobójczych, obfitujący w liczne tragedie. M.in. mocno poszkodowany fizycznie i moralnie został kierownik Franciszek Smoleń. Z dniem 1 grudnia 1945 r przeniósł się Brzeźna Kolonii (wrócił do Troszyna w 1947 r.), a szkoła do końca roku szkolnego była nieczynna. Niektórzy uczniowie uczęszczali do Grucel.
W roku szkolnym 1946/47 kierownikiem został Józef Seremet.
W roku 1948 wynajęto czwartą salę lekcyjną u Stefana Filochowskiego. Po raz pierwszy po wojnie została zorganizowana klasa siódma.
W roku szkolnym 1950/51 kierownikiem szkoły został Franciszek Smoleń, a rok później funkcję kierownika objął Czesław Nicewicz.
Sytuacja lokalowa szkoły była trudna. Trzy sale własne nie mogły pomieścić wszystkich uczniów, a sala wynajęta była za daleko (700 m) i nie mogła być wykorzystana przy systemie przedmiotowym w klasach V-VII. W takie sytuacji wyremontowano jeszcze jedną salę lekcyjną u Teodora Głowackiego.
Początek lat 50-tych to trudny czas dla szkoły. Coraz większy nacisk kładziono na nasycenie wszystkich treści nauczania nie zawsze przemyślaną propagandą polityczną. Na pierwszym miejscu stawiano znajomość bieżących zagadnień politycznych. Wpływało to negatywnie na poziom nauczania.
W roku szkolnym 1954/55 rozpoczęły się prace przy budowie nowego budynku szkoły. Do końca czerwca 1955 r. na placu szkolnym zgromadzono niezbędne materiały, plany budowy udało się opracować dopiero w październiku 1956 r. Pracę rozpoczęto 1 października 1956 r. Budowa szkoły nie przebiegała najlepiej. Kilka razy przekładano termin oddania jej do użytku. Uroczyste otwarcie nowo wybudowanej szkoły odbyło się 21 lutego 1960 r. Następnego dnia rozpoczęła się przeprowadzka do nowego obiektu. Stary budynek szkolny przeznaczony został na przedszkole oraz na mieszkania dla nauczycieli. Nowa szkoła spełniała oczekiwania zarówno uczniów jak i nauczycieli.
W 1961 r. z grona pedagogicznego odeszli Krystyna i Czesław Nicewiczowie. Nowym kierownikiem szkoły od roku szkolnego 1961/62 został Józef Gwiazda. 11.04.1962 r. Kuratorium zatwierdziło zaproponowaną nazwę szkoły w następującym brzmieniu: Szkoła Podstawowa im. Hanki Sawickiej w Troszynie. Oficjalna uroczystość nadania imienia odbyła się we wrześniu 1962r.
Lata 60-te to dalszy rozwój socjalizmu. W roku 1969 obchodzono 25-lecie Polski Ludowej. Pod tym hasłem odbyło się wiele imprez i uroczystości. W Troszynie gościli ludzie znani z prasy i radia.Część artystyczna na zakończenie roku szkolnego 1968/69 była wyłącznie poświęcona dorobkowi 25-lecia PRL.
Od 1 września 1969 r. na zasłużoną emeryturę po 42. latach pracy przeszedł Franciszek Smoleń.
W roku szkolnym 1969/1970 wiele uwagi poświęcono pogłębianiu wiedzy o życiu i działalności Włodzimierza Lenina, organizując z okazji 100 rocznicy jego urodzin konkursy, akademie oraz opracowano związane z rocznicą fotogazetki i dekoracje.
Jesienią 1969 r. rozpoczęły się prace przy budowie Domu Kultury w Troszynie.
W styczniu 1973 r. powołani zostali gminni dyrektorzy szkół (zamiast kierowników). Dyrektorem gminnym został Marian Kurzec – dotychczasowy dyrektor Szkoły Podstawowej w Opęchowie.
Rok szkolny 1974/75 to kolejny etap wprowadzania reformy oświatowej w Polsce Ludowej. W związku z tym obniżono stopień organizacyjny Szkoły Podstawowej w Opęchowie do klas I-IV. Szkoła ta stała się punktem filialnym Szkoły Podstawowej w Troszynie.
11 lutego 1977 r. zmarł długoletni nauczyciel tej szkoły Stanisław Balcerzak.
Rok szkolny 1983/84 był ostatnim rokiem funkcjonowania zbiorczych szkół gminnych i gminnych dyrektorów szkół. Od roku szkolnego 1984/85 każda szkoła ośmioklasowa stała się samodzielną jednostką. Oświatą na terenie gminy zarządzał inspektor oświaty i wychowania, który był pracownikiem urzędu gminy.
Po zakończeniu roku szkolnego 1983/84 na zasłużoną emeryturę odeszli wieloletni pracownicy naszej szkoły – Maria Wysocka i Józef Gwiazda.
W roku szkolnym 1984/85 na emeryturę odszedł wieloletni dyrektor Szkoły Podstawowej w Dąbku- Tadeusz Suchcicki, który przez wiele lat sprawnie kierował tą placówką.
W roku szkolnym 1985/86 po 35 latach pracy na emeryturę odszedł Marian Kurzec, wieloletni dyrektor szkoły. Z powodu złego stanu zdrowia z pracy odeszła też doświadczona nauczycielka Wiesława Opęchowska.
3 października 1987 r. uroczyście otwarto Gminny Ośrodek Kultury. Był on dla szkoły bardzo ważnym miejscem, ponieważ odbywały się w nim w większe imprezy sportowe i artystyczne.
W roku szkolnym 1988/89 po 30 latach pracy na emeryturę odeszła Kazimiera Balcerzak.
Rok szkolny 1989/90 to rok wielu zmian w oświacie, mających związek ze zmianami w organizacji państwa. W naszej gminie po raz pierwszy wybrano wójta, został nim Edwin Mierzejewski.
W roku szkolnym zaszły w szkole zmiany kadrowe. Teresa Obidzińska złożyła rezygnację z funkcji dyrektora szkoły. Na wniosek Rady Pedagogicznej dyrektorem mianowany został Marek Kwiatkowski. Na emeryturę po 31. latach pracy odeszła Celina Puchalska. Do kadry nauczycielskiej dołączyła obecna dyrektor szkoły Marzena Borkowska.
Po wieloletniej przerwie do szkół powróciła nauka religii w wymiarze 1 lub 2 godzin tygodniowo. Nowością była w szkole sześciostopniowa skala ocen. Pierwszy raz powołano także Radę Szkoły, która miała współdecydować o całokształcie działalności szkoły.
W grudniu 1990 r. po 31. latach pracy na emeryturę przeszła Halina Nosek, zaś z końcem roku szkolnego po 30. latach pracy – Henryka Jankowska.
Rok ten był niezwykle trudny dla oświaty. Brakowała pieniędzy na remonty, pomoce naukowe, opłaty za energię, paliwo do samochodu szkolnego a pobory nauczycieli wypłacane były ze znacznym opóźnieniem.
Rok szkolny 1991/92 to kolejny trudny rok dla oświaty. MEN podjęło decyzję o skróceniu zajęć o 4 godziny w każdej klasie.Program natomiast nie uległ zasadniczym zmianom.
W roku szkolnym 1992/93 sytuacja w oświacie nadal nie była najlepsza, ale przywrócono zawieszone w poprzednim roku godziny. W dniach od 07.05.1993 r. do 20.05.1993 r. odbył się w szkole strajk nauczycieli zorganizowany przez związek nauczycieli Solidarność. Udział w nim wzięli wszyscy nauczyciele z wyjątkiem dyrekcji szkoły. Zajęć lekcyjnych w tych dniach nie prowadzono lecz nauczyciele byli obecni w pracy, pełnili dyżury.
W roku szkolnym 1993/94 dyrektorem został Mieczysław Mierzejewski. Po raz pierwszy w historii tej szkoły były trzy oddziały klasy piątej. Nauka odbywała się na dwie zmiany.
W roku szkolnym 1994/95 I miejsce w Olimpiadzie Matematycznej na stopniu wojewódzkim zajął uczeń klasy VIIIa Rafał Truszkowski.
W roku szkolnym 1996/97 w szkole uczyła się rekordowa liczba uczniów – 376 w 17 oddziałach. Po 33 latach pracy na zasłużoną emeryturę odeszła Teresa Obidzińska.
1 stycznia 1996 r. szkoła przeszła pod zarząd Wójta Gminy. W roku szkolnym 1997/98 ukazał się pierwszy numer gazetki szkolnej „Kleks”.
Duży sukces muzyczny odniosła uczennica klasy Va Paulina Konarzewska. Zajęła I miejsce w Wojewódzkim Przeglądzie Piosenki. W nagrodę pojechała na 2-tygodniowe warsztaty muzyczne.
W roku szkolnym 1999/2000 weszła nowa reforma oświaty. W Troszynie pierwszy raz utworzono gimnazjum. Jego dyrektorem został Mieczysław Mierzejewski. Dyrektorem sześcioklasowej szkoły podstawowej został Marek Kwiatkowski.
Na emeryturę odeszli Elżbieta i Tadeusz Olszewscy. Pan Tadeusz wiele lat pracował w naszej szkole jako nauczyciel wychowania fizycznego, pełnił też funkcję zastępcy dyrektora. Pani Elżbieta była nauczycielką w szkole filialnej w Dąbku. Szkoła ta uległa likwidacji, tak jak szkoła w Chrostowie.
W roku szkolnym 2001/2002 oddano do użytku nowe skrzydło szkoły. Umożliwiło to naukę na jedną zmianę.
10 kwietnia 2002 r. odbył się po raz pierwszy sprawdzian kompetencji dla uczniów kończących szkołę podstawową.
szkolny 2002/2003 był dla szkoły rokiem szczególnym. 17 września 2002 r. nastąpiło uroczyste oddanie nowej części szkoły oraz hali sportowej. Ponadto szkole zostało nadane imię. Patronem został wybrany Kardynał Stefan Wyszyński.